In 2019 kwam Diego Candia naar Nederland om op onze afdeling promovendus te worden onder begeleiding van Erik Verhoef. Diego studeerde industrial engineering en voltooide een master in transportation engineering aan de Universiteit van Chili.
Wat onderzoek je precies?
Op dit moment houd ik me bezig met verkeers- en vervoersmodellen, en de interactie met belastingen. Meer in het algemeen bestuur ik files, en de economische gevolgen daarvan. Daarnaast heb ik onderzoek gedaan naar het gebruik van verhandelbare spitsrechten in het kader van project U-PASS (Urban Public Administration and ServiceS Innovation for Innovative Urban Mobility Management and Policy)
Foto: Xiao Yu
Hoe verloopt je promotieonderzoek?
Soms denk ik dat ik veel beter zou kunnen, maar als ik met andere promovendi praat dan heeft bijna iedereen dat gevoel. Daarom is het zo belangrijk dat we met elkaar praten. We zijn allemaal heel erg bezig met ons onderzoek en met de vraag of we wel genoeg voortgang boeken.
Hoe bevalt het je in Nederland?
Toen ik hier aankwam was alles prima. Alles verliep soepel en het was gemakkelijk om mensen te leren kennen. Maar corona gooide roet in het eten en het leven werd er een stuk moeilijker op. In het algemeen moet ik wel zeggen dat het werken op een universiteit het zelfde voelt als in Chili, de omgeving is soortgelijk. De vervoersafdeling aan de Universiteit van Chili was heel klein. Wij, als studenten, hadden veel contact met de hoogleraren in een informele sfeer, wat trouwens waarschijnlijk niet de norm is in Chili. Ik ervaar op deze afdeling diezelfde platte hierarchie.
Verschillen?
Lunch. In Chili lunchen we twee uur. We eten een warme maaltijd en we praten veel met andere studenten. Hier gaat lunch snel-snel. Dat heeft natuurlijk wel weer het voordeel dat je eerder klaar bent met je werk, en meer tijd hebt na je werk. Maar ik voel het wel een beetje als een sociaal gemis.
Hobbies?
Ik zit bij een Spaanstalige theatergroep genaamd Compañía de Teatro en Amsterdam. Ik was op zoek naar Spaans sprekende mensen omdat ik mijn roots miste. Ik kan mijn persoonlijkheid laten zien in het Spaans, niet in het Engels. Ik vind het heel erg leuk en doe het nu al zo’n twee jaar. In het begin was ik lichtelijk nerveus, maar nu ben ik nergens meer bang voor. Als ik een dier moet nadoen dan doe ik dat. Het maakt me vrijer. Ik vind het nu veel gemakkelijker om in publiek te spreken, en dat helpt me weer bij het geven van onderwijs en presentaties.
Privéleven?
Ik woon samen met mijn vriendin. Ze is Frans en werkt bij IBM als datawetenschapper. We hebben elkaar ontmoet op de Universiteit van Chili, waar ze een dubbele master deed. We wonen in een leuk appartement met uitzicht op de Sloterplas.
Bekijk Diego’s onderzoekspagina
december 2022
Ellen Woudstra