Onderzoekers uit verschillende wetenschappelijke disciplines bestuderen de gevolgen van luchtvervuiling. De meeste studies richten zich op de gevolgen voor de gezondheid op de lange termijn, maar er is nu steeds meer aandacht voor directe effecten op: arbeidsproductiviteit, fysieke inspanning, cognitieve prestaties, en besluitvorming. Op de afdeling ruimtelijke economie hebben Jos van Ommeren en Joris Klingen recentelijk een bijdrage geleverd aan deze literatuur door te onderzoeken hoe ozonvervuiling in de atmosfeer invloed heeft op de fysieke capaciteit van mensen, gemeten op basis van snelheid van fietsers in Londen.
Medisch onderzoek heeft aangetoond dat ozonvervuiling de longcapaciteit kan verminderen. Tot nu toe was het echter onbekend of deze effecten ook een rol spelen bij vrij lage concentraties vervuiling (Londen is relatief schoon qua ozon). Door de snelheid van meer dan 45 miljoen fietsritten gemaakt op deelfietsen te analyseren, stellen de auteurs vast dat ozon de fietssnelheid vermindert bij concentraties boven 20 ppb, wat ver onder de minimumdrempel ligt die in eerdere studies werd voorgesteld. Een toename van de ozonconcentratie met 10 ppb leidt tot een daling van de fietssnelheid met 0,3-0,4%, ondanks dat de meeste fietsritten kort zijn, zodat de blootstelling aan ozon over het algemeen ook kortstondig is. Het lijkt aannemelijk dat ozon leidt tot tijdverlies van vergelijkbare omvang bij andere buitenactiviteiten, zoals wandelen.
Joris Klingen,
Oktober 2020
Dit blog post is gebaseerd op:
Klingen, J., & van Ommeren, J. (2020). Urban air pollution and time losses: Evidence from cyclists in London. Regional Science and Urban Economics, 81, 103504.