Wat zijn migranten bereid te betalen voor een betere institutionele kwaliteit in hun thuisland?
Migranten uit ontwikkelingslanden profiteren enorm van hun migratie doordat ze een veel hoger reëel inkomen verdienen in het land van bestemming. Ze hebben er vaak ook baat bij om naar een land te verhuizen waar de institutionele kwaliteit hoger is dan in hun thuisland (denk aan minder corruptie, grotere politieke stabiliteit, een betrouwbaardere rechtsstaat). Als de institutionele kwaliteit in hun thuisland zou verbeteren, zouden migranten waarschijnlijk vaker naar hun geboorteland terugkeren. Een dergelijke terugkeer zou echter afhangen van de waarde die ze aan die institutionele kwaliteit hechten.
Over dit onderwerp hebben Ngoc Thi Minh Tran, Michael Cameron en Jacques Poot een artikel gepubliceerd in Letters in Spatial and Resource Sciences. De auteurs gebruikten een voorwaardelijke waarderingsmethode, een techniek die veel gebruikt wordt in de milieu-economie, maar voor zover bekend was deze nog niet toegepast op bovenstaand thema. Hoewel de resultaten slechts gebaseerd zijn op een bescheiden verkennende studie waarbij 64 in Vietnam geboren volwassenen, wonend en werkzaam in Nieuw-Zeeland, werden geïnterviewd (ze vertegenwoordigen 1,6% van deze populatie), is het artikel al enkele honderden malen bekeken.
Tran et al. onderzochten hoeveel het inkomen van een migrant zou moeten veranderen om hen onverschillig te maken voor het verschil in institutionele kwaliteit in hun thuisland en in het land van bestemming. Ze deden dit door Vietnamese migranten in Nieuw-Zeeland twee vragen te stellen:
(1) “Gegeven uw perceptie van het verschil in overheidskwaliteit tussen Nieuw-Zeeland en Vietnam, wat is het laagste bruto loon dat voor u voldoende zou zijn om permanent terug te keren naar uw geboorteland?”
(2) “Stel dat de overheidskwaliteit in Vietnam van het zelfde niveau zou zijn als die in Nieuw-Zeeland (maar voor de rest verandert er niets in Vietnam), wat is dan het laagste bruto loon dat voor u voldoende zou zijn om permanent terug te keren naar uw geboorteland?”
De eerste vraag stelde de onderzoekers in staat uit te rekenen hoeveel waarde migranten hechten aan het verschil in de kwaliteit van de overheid in beide landen, rekening houdend met verschillen in alle overige voorzieningen en de kosten van terugkeer. Op de tweede vraag werd als antwoord een lager bedrag aangegeven, uitgaande van een gelijke overheidskwaliteit, maar ook van het gegeven dat er verder niets in Vietnam verandert. Het verschil tussen de antwoorden gegeven op vraag (1) en vraag (2) geeft een indicatie van hoeveel waarde migranten hechten aan een verbetering van de overheidskwaliteit in Vietnam tot het niveau van de Nieuw-Zeelandse overheid.
De schattingen tonen aan dat een migrant bereid is gemiddeld 80 NZD (Nieuw-Zeelandse dollar) per week te betalen (en dat is ongeveer een derde van het gemiddelde loon in Vietnam) voor verbetering van de kwaliteit van de overheid met één eenheid (op een door de auteurs gehanteerde schaal). Het blijkt ook dat oudere migranten, en migranten die meer belang hechten aan de kwaliteit van de overheid in vergelijking met andere factoren die van invloed zijn op terugkeer naar het thuisland, bereid zijn meer te betalen voor een betere institutionele kwaliteit.
Maart 2020
Dr Ngoc Thi Minh Tran is docent aan de Universiteit voor Economie en Rechten van de Nationale Universiteit van Vietnam in Ho Chin Minh stad. Dit artikel is gebaseerd op een hoofdstuk van dr Tran’s proefschrift. Michael Cameron is universitair hoofddocent in de Faculteit voor Accounting, Financiering en Economie aan de Universiteit van Waikato in Nieuw-Zeeland.
Een eerdere (Engelstalige) versie van dit blog kan ook worden gelezen op Michael Cameron’s internet blog